Seninle dalgayla kumsal gibiyiz

Birimiz daima bekleyen

Her zaman o uçsuz bucaksız kucağını açmış

Her zaman seven

Hep suskun tüm bilgeliğiyle

Diğeri bazen korkutucu boyutlarda koşan

Bazen sessiz sessiz sanki ağlar gibi

Ve tam kavuştuğunda eriyip gidiveren köpük gibi

Bir kavuşma,

Ama sesli ortalığı yıkarcasına

Ama sessiz bir ninni

Sonra akıl kalırcasına kaçınılmaz bir ayrılık

Yoksa bu bir oyun mu

Sanki bilinmezliğini korumak istercesine biri

Diğeri ise bir dokunup anında kaçan çocuk gibi

Sürüp gidecek bu sonsuza

Aynı gelgit gibi…

Cevahir